پرخاشگری والدین بر فرزندان

والدین پرخاشگر چیست؟

والدین پرخاشگرانه شامل استفاده از تهدید یا تنبیه برای کنترل یا تحت فشار قرار دادن کودک برای اطاعت است. پرخاشگری والدین نسبت به کودکان می تواند روانی یا فیزیکی باشد. فرزندپروری سمی است.

تقویت اعتماد به نفس در فرزندان را در نودی بدانید.

پرخاشگری روانی

والدین پرخاشگر روانشناختی کودکان خود را به اطاعت از آنها تهدید می کنند. آنها فریاد می زنند، فریاد می زنند و فریاد می زنند. بچه‌ها اغلب با نام‌ها خوانده می‌شوند، توهین می‌شوند، تحقیر می‌شوند، فحش داده می‌شوند و نفرین می‌شوند.

کنترل روانی، مانند القای احساس گناه، کناره گیری عشق، حملات شخصی و محدودیت های ارتباط کلامی، شکل دیگری از پرخاشگری والدین است. این تاکتیک‌های فرزندپروری منفی برای فشار و دستکاری رفتار و افکار کودکان استفاده می‌شود.

در حالی که این والدین پرخاشگر ممکن است مستقیماً فرزندان خود را نزنند، اما اغلب آنها را تهدید می کنند. در برخی موارد، آنها همچنین تهدید می کنند که فرزندان خود را به مکان های ترسناکی مانند مدارس اصلاحی می فرستند یا آنها را از خانه بیرون می کنند.

پرخاشگری فیزیکی

والدین پرخاشگر بدنی، فرزندان خود را با نیروی بدنی تنبیه یا ارعاب می کنند. برای القای درد و ترس، ممکن است بچه هایشان را بکوبند، بزنند، سیلی بزنند، نیشگون بگیرند یا تکان دهند.

عواقب این نوع تربیت اغلب برای کودک مضر است. یکی از تاثیرات منفی این شیوه فرزندپروری پرخاشگرانه این است که باعث پرخاشگری کودک می شود و به سلامتی کودکان آسیب می رساند. احتمال اینکه این بچه ها قلدر شوند یا مورد آزار و اذیت قرار بگیرند بیشتر است.

سبک والدین پرخاشگرانه و قلدری

والدین سخت بر کودکان در هر سنی تأثیر منفی می گذارد، اما کودکان بسیار کم سن و سال آسیب پذیر هستند، زیرا فرصت کمی برای مقایسه تجربیات خود با دیگران دارند و بیشتر مستعد یادگیری رفتارهای نامناسب هستند.

کودکانی که از نظر جسمی یا روانی در خانه قربانی می‌شوند، احتمال این‌که تبدیل به یک قلدر، قربانی قلدری یا هر دو شوند، افزایش یافته است.

مطالعات پیوسته ارتباط بین فرزندپروری اجباری و رفتار ضد اجتماعی و پرخاشگرانه را در کودکان و نوجوانان نشان داده‌اند. انضباط و به طور خاص انضباط تنبیهی عامل مهمی در ارتباط با قلدری است.

تبدیل شدن به یک قلدر

تربیت خصمانه-پرخاشگرانه، به ویژه انضباط بدنی، با پرخاشگری در کودکان و نوجوانان مرتبط است.

کسانی که از شیوه های تربیتی پرخاشگرانه استفاده می کنند به فرزندان خود می آموزند که رفتار تنبیهی و خصمانه در رسیدن به خواسته آنها مؤثر است. کودکان ممکن است بر این باور باشند که خشونت روشی مشروع برای تعامل و اعمال کنترل بر دیگران است که می تواند آنها را به تقلید از چنین رفتاری سوق دهد.

پرخاشگری همسالان با کنترل روانی والدین نیز مرتبط است. علاوه بر قلدری، کنترل روانشناختی با علائم بیرونی مانند بزهکاری، خشونت، رفتار پرخطر و سرکشی نیز همراه است.

کنترل روانشناختی در دوران کودکی و نوجوانی نیز با سازگاری و نتایج ضعیف کودک در نوجوانی و بزرگسالی مرتبط است. کودکان یاد می گیرند که از توهین، دستکاری و تحقیر به عنوان ابزار تعامل و کنترل استفاده کنند.

تبدیل شدن به یک قربانی

کودکانی که از نظر روانی در خانه مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، ممکن است دچار احساس اضطراب و اعتماد به نفس پایین شوند و در نتیجه قادر به دفاع موثر از خود در برابر همسالان خود نباشند. چنین کودکانی احتمالاً نقش قربانی قلدری را بر عهده خواهند گرفت.

مطالعات نشان داده است که پرخاشگری والدین در دوران کودکی خطر قربانی شدن مجدد کودکان در مدرسه را افزایش می دهد.

کودکان زورگو همچنین بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب هستند.

علل والدین پرخاشگر

انتقال بین نسلی

یک والدین پرخاشگر که در دوران کودکی از نظر بدنی تنبیه شده بود، سبک تربیتی بدتر و کمتر تربیتی نشان می دهد.

رفتارهای والدینی کمتر مؤثر بوده و به احتمال زیاد به رفتارهای توهین آمیز مشابهی نسبت به فرزندان خود اعتقاد دارند و آن ها را انجام می دهند.

به ویژه، نوجوانانی که با رفتارهای والدینی خصمانه بزرگ شده‌اند، به احتمال زیاد نسبت به فرزندان آینده خود پرخاشگرانه رفتار می‌کنند.

باور استبدادی

والدین پرخاشگر تمایل دارند والدین مستبدی باشند.

فرزندپروری مستبدانه یکی از چهار سبک فرزندپروری بامریند است. این سبک فرزندپروری توسط والدینی که سرد، بی پاسخ و خواستار هستند مشخص می شود. آنها سختگیر، متخاصم، متخاصم و غیرقابل توافق هستند.

آنها به احتمال زیاد از روش های تربیتی خشن استفاده می کنند زیرا به مشروعیت انضباط فیزیکی سخت اعتقاد دارند.

انه را در پیش بگیرید، بهترین سبک فرزندپروری. یک والدین مقتدر خونگرم و پاسخگو هستند. با این حال آنها استانداردهای بالایی برای رفتار کودک دارند.

به دنبال درمان باشید

والدینی که تندخو هستند احتمالاً مسائل حل نشده ای دارند که ممکن است از آنها بی خبر باشند و برای حل آنها به کمک نیاز دارند. مشاوره با یک متخصص به آنها کمک می کند تا شروع کنند.

محسن