القای زایمان چیست؟

القای زایمان – که به عنوان زایمان القایی نیز شناخته می شود – باعث می شود که رحم در دوران بارداری قبل از شروع زایمان خود به خود برای زایمان طبیعی منقبض شود.

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است القای زایمان را به دلایل مختلف توصیه کند، در درجه اول زمانی که نگرانی برای سلامت مادر یا نوزاد وجود دارد. یک عامل مهم در پیش بینی موفقیت آمیز بودن القاء این است که دهانه رحم چقدر نرم و منبسط شده است (رسیدگی دهانه رحم). سن حاملگی نوزاد که توسط سونوگرافی های اولیه و منظم تایید می شود نیز مهم است.

اگر یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی القای زایمان را توصیه می کند، معمولاً به این دلیل است که مزایای آن بیشتر از خطرات است. اگر باردار هستید، درک اینکه چرا و چگونه القای زایمان انجام می شود می تواند به شما در آمادگی کمک کند.

رابطه بعد از زایمان را در نودی بخوانید.

چرا این کار انجام شده است

برای تعیین اینکه آیا القای زایمان ضروری است، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی احتمالاً چندین عامل را ارزیابی می کند. اینها شامل سلامت مادر و وضعیت دهانه رحم است. آنها همچنین شامل سلامت نوزاد، سن حاملگی، وزن، اندازه و موقعیت در رحم هستند. دلایل ایجاد زایمان عبارتند از:

• نزدیک به 1 تا 2 هفته بعد از تاریخ زایمان بدون شروع زایمان (بارداری پس از زایمان).
• هنگامی که زایمان پس از شکستن آب شروع نمی شود (پارگی غشاء قبل از زایمان).
• عفونت در رحم (کوریوآمنیونیت).
• زمانی که وزن تخمینی نوزاد کمتر از صدک 10 برای سن حاملگی باشد (محدودیت رشد جنین).
• هنگامی که مایع آمنیوتیک کافی در اطراف نوزاد وجود ندارد (الیگوهیدرآمنیوس).
• احتمالاً زمانی که دیابت در دوران بارداری ایجاد می شود (دیابت بارداری)، یا دیابت قبل از بارداری وجود دارد.
• ایجاد فشار خون بالا همراه با علائم آسیب به سیستم اندام دیگری (پره اکلامپسی) در دوران بارداری. یا داشتن فشار خون بالا قبل از بارداری، ابتلا به آن قبل از هفته 20 بارداری (فشار خون بالا مزمن) یا ایجاد این بیماری بعد از هفته 20 بارداری (فشار خون بارداری).
• هنگامی که جفت قبل از زایمان از دیواره داخلی رحم جدا می شود – به طور جزئی یا کامل (جفت شدن جفت).
• داشتن شرایط پزشکی خاص اینها شامل بیماری قلبی، ریوی یا کلیوی و چاقی است.
• القای زایمان انتخابی شروع زایمان برای راحتی در زمانی است که نیاز پزشکی وجود ندارد. این می تواند برای زنانی که دور از بیمارستان یا مرکز زایمان زندگی می کنند و یا سابقه زایمان سریع دارند مفید باشد.

یک القاء برنامه ریزی شده ممکن است به جلوگیری از زایمان بدون کمک کمک کند. در چنین مواردی، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تایید می کند که سن بارداری نوزاد حداقل 39 هفته یا بیشتر قبل از القا است تا خطر مشکلات سلامتی برای نوزاد کاهش یابد.

در نتیجه مطالعات اخیر، به زنانی که حاملگی های کم خطر دارند، در هفته های 39 تا 40، القای زایمان پیشنهاد می شود. تحقیقات نشان می دهد که القای زایمان در این زمان خطرات متعددی را کاهش می دهد، از جمله مرده زایی، داشتن یک نوزاد بزرگ و افزایش فشار خون در طول بارداری. مهم است که زنان و ارائه دهندگان آنها در تصمیم گیری برای القای زایمان در هفته های 39 تا 40 سهیم باشند.

خطرات القای زایمان

القای زایمان خطرات مختلفی را به همراه دارد، از جمله:

القاء ناموفق اگر روش های مورد استفاده پس از 24 ساعت یا بیشتر منجر به زایمان طبیعی نشود، ممکن است القا ناموفق تلقی شود. در چنین مواردی ممکن است سزارین لازم باشد.

ضربان قلب جنین پایین. داروهایی که برای القای زایمان استفاده می شوند – اکسی توسین یا پروستاگلاندین – ممکن است باعث انقباض بیش از حد رحم شوند که می تواند اکسیژن رسانی به نوزاد را کاهش دهد و ضربان قلب کودک را کاهش دهد.

عفونت. برخی از روش‌های القای زایمان، مانند پارگی غشا، ممکن است خطر عفونت را برای مادر و نوزاد افزایش دهد. هر چه زمان بین پارگی غشاء و زایمان بیشتر باشد، خطر عفونت بیشتر می شود.

پارگی رحم. این یک عارضه نادر اما جدی است که در آن رحم در امتداد خط اسکار ناشی از سزارین قبلی یا جراحی بزرگ رحم پاره می‌شود. به ندرت، پارگی رحم در زنانی که قبلاً جراحی رحم نداشته اند نیز رخ می دهد.

سزارین اورژانسی برای جلوگیری از عوارض تهدید کننده حیات لازم است. ممکن است نیاز به برداشتن رحم باشد.

خونریزی بعد از زایمان القای زایمان خطر انقباض صحیح عضلات رحم را پس از زایمان افزایش می دهد که می تواند منجر به خونریزی جدی پس از زایمان شود.

القای زایمان برای همه مناسب نیست. ممکن است گزینه ای نباشد اگر:

• شما یک سزارین با یک برش کلاسیک یا جراحی بزرگ رحم انجام داده اید
• جفت دهانه رحم را مسدود می کند (جفت سرراهی)
• کودک شما ابتدا به سمت باسن خوابیده است (درازکش) یا به پهلو (دروغ عرضی)
• شما یک عفونت تبخال تناسلی فعال دارید
• بند ناف قبل از زایمان به داخل واژن می لغزد ( پرولاپس بند ناف )

اگر سزارین انجام داده اید و باعث زایمان شده اید، پزشک شما احتمالاً از مصرف برخی داروها برای کاهش خطر پارگی رحم اجتناب می کند.

طول روش القای زایمان

روش های مختلفی برای القای زایمان وجود دارد. بسته به شرایط، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است از یکی از راه های زیر یا ترکیبی از آنها استفاده کند. ارائه دهنده ممکن است:

دهانه رحم را کامل کنید. گاهی اوقات پروستاگلاندین ها، نسخه هایی از مواد شیمیایی که بدن به طور طبیعی تولید می کند، در داخل واژن قرار می گیرند یا از طریق دهان مصرف می شوند تا دهانه رحم نازک یا نرم شوند. پس از مصرف پروستاگلاندین، انقباضات و ضربان قلب نوزاد کنترل می شود.

در موارد دیگر، یک لوله کوچک (کاتتر) با یک بالون بادی در انتهای دهانه رحم وارد می شود. پر کردن بالون با نمک نمک و قرار دادن آن در قسمت داخلی دهانه رحم به رسیدن دهانه رحم کمک می کند.

غشاهای کیسه آمنیوتیک را جارو کنید. با استفاده از این روش، که به عنوان برداشتن غشاها نیز شناخته می‌شود، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یک انگشت دستکش دار را روی پوشش کیسه آمنیوتیک نزدیک جنین می‌کشد. این کیسه را از دهانه رحم و دیواره تحتانی رحم جدا می کند که ممکن است به شروع زایمان کمک کند.

پارگی کیسه آمنیوتیک با این روش که به نام آمنیوتومی نیز شناخته می شود، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک سوراخ کوچک در کیسه آمنیوتیک ایجاد می کند. این سوراخ باعث شکستن آب می شود که ممکن است به پیشرفت زایمان کمک کند.

آمنیوتومی تنها در صورتی انجام می شود که دهانه رحم تا حدی گشاد و نازک شده باشد و سر کودک در عمق لگن قرار داشته باشد. ضربان قلب نوزاد قبل و بعد از عمل کنترل می شود.

دارو را در رگ تزریق کنید. در بیمارستان، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است نسخه ای از اکسی توسین (Pitocin) – هورمونی که باعث انقباض رحم می شود – به ورید تزریق کند. اکسی توسین در تسریع زایمانی که قبلاً شروع شده مؤثرتر از رسیدن دهانه رحم است. ارائه دهنده انقباضات و ضربان قلب نوزاد را کنترل می کند.

مدت زمان شروع زایمان بستگی به این دارد که دهانه رحم در زمان شروع القاء چقدر رسیده باشد، تکنیک های القای مورد استفاده و نحوه واکنش بدن به آنها بستگی دارد. ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

بعد از عمل

در بیشتر موارد، القای زایمان منجر به زایمان طبیعی می شود. یک القاء ناموفق، که در آن این روش منجر به زایمان طبیعی نمی شود، ممکن است نیاز به القای دیگری یا سزارین داشته باشد.

محسن