پلاک های 63، 73، 83، 93 مال کدام شهرن؟

در وسایل نقلیه عمومی، تاکسی، وسایل نقلیه معلولین، ماشین های کشاورزی و وسایل نقلیه دولتی، کد های با پلاک 63، 73، 83، 93 مختص شهر شیراز و شهرستان های آن است.

شهر شیراز (مرکز استان): صفحه ثبت نام ایران 63

شهر های دیگر استان شیراز: ایران شماره 73 – ایران شماره 83 – ایران شماره 93

با توجه به عدم وجود پلاک ثبت نام جایگزین، برخی از پلاک ها برای شهر شیراز و سایر شهر ها استفاده می شود.

شیراز یک کلانشهر در ایران و پایتخت استان فارس در جنوب کشور است. شیراز در سال 95 دارای 2016 1،565،572 نفر بود که جمعیتی که در حومه زندگی می کردند، به 1،869،001 نفر می رسد. شیراز پنجمین شهر بزرگ و پرجمعیت ترین شهر ایران و پرجمعیت ترین شهر جنوب کشور است.

شیراز در بخش مرکزی استان فارس واقع شده است، در ارتفاع 1486 متر بالا تر از سطح دریا در منطقه کوهستانی و آب و هوای متوسط ​​دارد.

شیراز سومین شهر ایران بود که در سال 1296 میلادی، موسسه شهرداری تاسیس شد. شهرداری شیراز به 11 منطقه مستقل شهری، با مساحت 240 کیلومتر مربع تقسیم می شود. نام شیراز در کتاب های تاریخی و اسناد با نام های مختلف «تیرازیس»، «شیرازیس» و «شیراز» ثبت شده است. محل اصلی این شهر به جای قلعه ابو ناصر بود. شیراز در دوره بنی ‌امیه به محل فعلی خود منتقل شد. این شهر پایتخت ایران در طول صفاریان، بوییان و زندیان بود.

شیراز یک مکان طبیعی برای تبادل محلی بین کشاورزان و عشایر به دلیل مرکزیت نسبی خود در منطقه جنوبی و محل آن در یک منطقه نسبتا بارور است. این شهر همچنین در مسیر های تجاری ایران به بنادر جنوبی مانند بندرعباس و بندر بوشهر قرار دارد. شیراز، با توجه به جاذبه های تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی، بسیاری از گردشگران را جذب می کند. اکثر ساکنان شیراز فارسی را با گویش شیرازی صحبت می کنند. شیراز پنجمین شهر پرجمعیت در ایران، پایتخت فرهنگی ایران، دومین شهر ادبی در جهان و شهر سوم مذهبی ایران است.

جاهای دیدنی شیراز

شیراز شهر شعر و عطر بهارنارنج است. علاوه بر شهر باغ ها و ادبیات ایران، تخت جمشید، نزدیک این شهر، بزرگ ترین و معروف ترین بنای تاریخی در جهان است. این شهر با تمام ویژگی های شهری و تاریخی آن می تواند یکی از مهم ترین مناطق گردشگری در ایران باشد.

شیراز یکی از محبوب ترین مقصد توریستی برای گردشگران داخلی و خارجی است. در ماه اردیبهشت، این شهر با گل های بهاری شبیه به بهشت ​​می شود. علاوه بر تمام جاذبه های این شهر، مردم او نیز از جمله عواملی هستند که بعث می شوند گردشگران علاقه مند به سفر به این شهر شوند.

حافظیه

آرامگاه حافظ در شمال شیراز و جنوب دروازه قرآن واقع شده است، که در یکی از گورستان های شیراز به نام « خاک مصلی » است قرار دارد. این محل مکان ملاقات برای دوستداران جناب حافظ است. سطح این مکان حدود دو هکتار است و صحن های آن توسط سالن جدا شده اند.

آرامگاه حافظیه به دوران طولانی تر می رسد که 56 متر طول و هشت متر عرض دارد و دارای 20 ستون سنگی است که هر کدام به ارتفاع پنج متر می رسد. معماری این مکان به سبک معماری هخامنشی و زردی است. به غیر از قبر حافظ، محیط اطراف این مکان با باغ ها و درختان بلند است، که جذابیت آن را افزایش می دهد. این ساختمان در طول سال ها تکمیل شد و چندین بار بازسازی شد.

سعدیه

قبر سعدی یکی دیگر از جذابیت های تاریخی و ادبی شهر شعر است. قبر این شاعر گرانبها در انتهای خیابان بوستان، در نزدیکی باغ دلگشا است. در مورد این قبر، بزرگان دیگر دفن شدند. این آرامگاه در 11 نوامبر 1974 تحت شماره 1010.3 ثبت شد. این مکان در ابتدا صومعه سعدی بود و بقیه عمر خود را در آن جا گذراند. کریم خان زند دستور داد تا ساختمان را در قبر سعدی بسازد. با گذشت زمان، آرامگاه ساخته شد و بازسازی شد. ساختار فعلی این آرامگاه در سال 1330 ساخته شد و زیرساخت های اساسی آن 258 متر مربع است.

آرامگاه شاهچراغ

ساکنان شیراز تعهد ویژه ای از این آرامگاه دارند و این جا برای دریافت حاجات خود می روند. گنبد و حیاط این پناهگاه با کاشی های زیبا، آینه ها و انواع خطوط زیبا عرب و فارسی تزئین شده اند. از طریق دو، در جنوب و شمال می توانید حیاط بزرگ پناهگاه و حوضچه ها را ببینید و از درختان اطراف حیاط اذت ببرید. دو درب جانبی به بازار حاجی و مسجد بزرگ بزرگ باز می شود. آرامگاه شاهچراخ در نزدیکی میدان احمدی در شیراز است.

دروازه قرآن

دروازه قرآن شیراز یکی دیگر از جذابیت تاریخی این شهر است که افراد کمی آن را نمی دانند. دروازه قرآن در شمال شرقی شیراز و بین کوه چهل مقام و باباکوهی قرار دارد. این دروازه در واقع خروجی شیراز به مرودشت است. در نزدیکی دروازه قرآن، چند جاذبه معروف شیراز مانند آرامگاه خواجوی کرمانی، باغ جهان نما و حافظیه قرار دارد. دروازه قرآن در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شد و قرآن بر روی آن قرار گرفت تا کسانی که از شهر خارج شدند از زیر قرآن عبور کنند.

کریم خان زند دروازه را بازسازی کرد و دو جلد قرآن را بالای اتاقی که ساخته بود گذاشت. این قرآن ها به « قرآن من هفده» معروف هستند و هم اکنون در موزه ایرانی نگهداری می شوند. در دوره پهلوی اول به دستور رضاشاه دروازه قدیم قرآن تخریب شد و در سال 1328 دروازه های جدیدی با فاصله کمی از دروازه قدیم ساخته شد.

سخن آخر

در سفر خود به شیراز متوجه خواهید شد که تاریخ اسرارآمیز ایران به ویژه در دوران زندیه بوده است. این دوره در شیراز به قدری مشهود است که مراکز مختلفی از آن نام برده اند، مانند هتل زندیه شیراز. این ماجراجویی دلپذیر شما را به گذشته ایران می برد و دانش جالبی به شما می دهد.

بابک رمضانی

4 سال سابقه کار در زمینه تولید محتوا، طراحی سایت و سئو