پلاک ایران 62، 72، 82، 92 مال کدوم شهرن؟

شهر ساری (مرکز استان): پلاک ایران 62 (با حروف ب ج)سایر شهرهای استان : پلاک ایران 82- پلاک ایران 92- پلاک ایران ۷۲

استان مازندران

استان مازندران (به مازندران: مازِرون یا مازِندِرون) در مرکز شهرستان ساری در شمال ایران و در کرانه جنوبی دریای خزر واقع شده و با استان های گلستان، سمنان، تهران، البرز، قزوین و گیلان هم مرز است. استان مازندران قبل از اسلام تپورستان (به پهلوی) نامیده می شد که برگرفته از نام قوم تپوری (به یونانی: Τάπυροι  است که بعد از اسلام طبری نامیده می شدند و سرزمین آن ها طبرستان گفته می شد.

استان مازندران از نظر تراکم جمعیت یکی از پر جمعیت ترین مناطق ایران است و دارای 22 شهر است. مازندران پر افتخار ترین استان ایران در المپیک است. قله دماوند بلند ترین کوه ایران و بلند ترین آتشفشان آسیا و خاورمیانه در مازندران و شهرستان آمل است.

مطالب مرتبط: پلاک های ایران ۴۶، ۷۶ و ۵۶ مال کدوم شهرن؟

آب و هوا استان مازندران

آب و هوای مازندران از نظر آب و هوای دریا، کوهستانی و جنگلی به دو نوع معتدل مرطوب و کوهستانی تقسیم می شود.

مرطوب و ملایم

وجود دریای خزر و رشته‌ کوه البرز و مجاورت این دو پدیده طبیعی در دشت‌ ها به دامنه‌ های البرز شمالی، آب و هوای معتدل و مرطوب را در پی داشته است، تابستان‌ ها به‌ ویژه در سواحل، گرم و مرطوب است. زمستان های این مناطق معتدل و مرطوب و به ندرت یخبندان است.

کوهستانی

دارای آب و هوای معتدل کوهستانی و آب و هوای سرد کوهستانی است. دوری از دریا و افزایش تدریجی ارتفاع در دشت ها تغییرات خاصی را در اقلیم این استان به وجود آورده است. در ارتفاعات 1800 تا 3000 متری آب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان های سرد و یخبندان طولانی و تابستان های کوتاه و معتدل وجود دارد. در ارتفاعات بالای 3000 متر که دمای هوا به شدت کاهش می یابد، زمستان های سرد با یخبندان طولانی و تابستان های کوتاه و خشک دارد. هوای این مناطق عمدتا برفی و کوهستانی است و در ارتفاعات حیاتی مانند تخت سلیمان و دماوند یخچال های طبیعی ایجاد شده است. میانگین بارندگی در این استان کم تر از گیلان است. آزاد کوه، تخت سلیمان، خلنو و علم کوه از کوه های اصلی استان هستند.

صنایع دستی مازندران

صنایع دستی استان مازندران شامل: گلیم بافی، جاجیمچه بافی، فراورده‌ های پوست و چرم،  شمد و ملحفه، سوزن دوزی، قالی بافی، رنگرزی و چاپ سنتی سفالگری و سرامیک سازی، طراحی سنتی و نگارگری، هنر های مرتبط با فلز، بافت گلیچه، چوقا، حصیر بافی، صحافی و جلدسازی سنتی، هنر های مرتبط با چوب، صنایع دستی دریایی عروسک ‌سازی است.

قالی بافی و گلیم بافی از محصولات اصلی مازندران نیست بلکه در این استان بافته می شود. فرش اگرچه در برخی مناطق حرف اول را دارد، اما شهرت خود را در مازندران به دست آورده و فقط به مناطق دیگر بخشیده است و نقوش بافته شده در مازندران مربوط به مناطق دیگر است.

سوغات مازندران

آغوزنون، کماج، سیر ترشی، نصیری، بهاردونه، پشتِزیک، انار جنگلی، کوهی ‌نون، عسل کوهی، رشته به رشته، آب‌ دندون، گلیم، هفت ‌بیجار، شکر قهوه‌ای (ره‌ آورد شهر بهنمیر که در برخی نقاط استان آن را سیوشکر و در برخی نقاط دیگر شکرسرخ می گویند)، شربت بهار نارنج، ماهی، مربای بهار نارنج، آلبالو، آلوچه، جوراب‌ بافی، انار، پیسّه گِندِه، زالک (ترشی بادمجان)، سفال، ترشی یارمسی، مربای پرتقال، گردو و سیب، صنایع چوبی، حصیر، جاجیم، موج ‌بافی، پارچه (چوغا، باشلق، وازشمد)، نمد، برنج، ازگیل، کِنِس (ازگیل کوهی)، گل کاسنی، کلوچه، برنج و انواع مرکبات از ره ‌آورد های بنام این خطه هستند.

از غذا های محلی مازندرانی می ‌توان به تِرشِ‌ آش، آش گوشت، اناردون (انارتیم)، سوسه ‌خِرش، مرغ و اردک و ماهی شکم ‌پر، کَئی ‌آش (آش کدو حلوایی)، بیج‌ بیج و کِرک ‌بَپِّرس اشاره کرد. همچنین وینگوم ‌انار، شامی بابلی، ناز خاتون، ماست دلال (و دیگر ماست‌ های طعم‌ دار محلی) و هلی‌ کتنی از دسر های معروف این منطقه هستند.

مطالب مرتبط: پلاک های ۳۱، ۴۱ مال کدوم شهرن؟

زبان مازندرانی

زبان مردم مازندران (ساکن در استان های گلستان، سمنان و تهران به غیر از استان مازندران) مازندرانی است

1. منطقه کردکوی: شامل هزار جریب شرقی، شاه کوه زیارت، بالاجاده، رادکان، گز شرقی و غربی و روستا های غیر ترکمن ‌نشین از زنگی محله گرگان و چهاردانگه تا گلوگاه.
2. منطقه بهشهر: شامل چهاردانگه هزارجریب از سورتی تا کیاسر و روستا های مناطق جلگه ‌ای از گلوگاه، شاه کیله تا انتهای منطقه قره طغان و رودخانه نکارود.
3. منطقه ساری: شامل چهاردانگه از کیاسر تا کوهستان ‌های دودانگه، جلگه‌ های مابین میان دورود و جلگه‌ های مناطق غربی تجن رود تا جویبار.
4. منطقه قائمشهر: شامل مناطق کوهستانی فیروزکوه، سواد کوه و روستا های جلگه ‌ای حد فاصل بین کیاکلا، جویبار و روستا های کوهپایه ‌ای بیشه سر.
5. منطقه بابل: از مناطق کوهستانی چلاو آمل تا بندپی، امامزاده حسن در سمت غربی آلاشت و نواحی جلگه‌ های حد فاصل فریدون کنار، بابلسر، بهنمیر، کیاکلا تا روستا های کوهپایه ‌ای کهنه خط، گنج افروز و بابل کنار.
6. منطقه آمل: از کوهستان‌ های بندپی تا چلاو، لاریجانات، نمارستاق و کلارستاق آمل تا حوالی امامزاده هاشم و جلگه ‌های دو سمت هراز، دشت‌ سر و محمود آباد و کوهپایه ‌ها و جلگه‌ های جاده چمستان، میان آمل و نور.
7. منطقه نور و نوشهر: شامل بخشی از روستا های بیرون بشم، کجور، محال ثلاث و جلگه ‌های حد فاصل سرخ رود تا رودخانه چالوس.
8. چالوس، تنکابن وشرقی: شامل مناطق کلارباستانی، برخی از روستا های کوهپایه‌ ای منطقه بیرون بشم ولنگا و نواحی جلگه ‌ای از آب چالوس و عباس ‌آباد و رودخانه نشتا به مرکزیت عباس ‌آباد.
9. تنکابن مرکزی: شامل لهجه‌ های دوهزاری و سه هزاری و خرم‌ آبادی و گلیجانی چالکش یعنی حدفاصل آب نشتا تا آب شیرود.
10. منطقه رامسر: از آب شیرود تا رودخانه سرخانی شامل سختسر، جورده
11. منطقه علی ‌آباد کتول: شامل نواحی روستایی کوهستانی شمال شاهوار و مناطقی چون کتول، پیچک محله، محمود آباد، فاضل آباد و جلگه ‌های غیر ترکمن ‌نشین بلوک استار آباد قدیم.
12. منطقه قصران باستانی: شامل مناطق اوشان، فشم، شمشک، دیزین، گاجره و روستا های کوهپایه ‌ای توچال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود.
13. منطقه دماوند: شامل نواحی کوهستانی شهرستان دماوند، رودهن، بومهن تا فیروزکوه.

بابک رمضانی

4 سال سابقه کار در زمینه تولید محتوا، طراحی سایت و سئو